نان برشته در آمريكا غذاي of است. هم چنين خوش‌مزه است، پس ما آن را احيا مي‌كنيم.

براي صدها سال, مهاجمان سفيد - كه عموماً به عنوان " مهاجران " شناخته مي‌شوند, اعلان جنگ علني عليه آمريكاييان بومي و نه فقط بدن خود را اعلام كردند. همچنين جنگ بر روي فرهنگ, فرهنگ‌ها, محصولات و هر چيزي كه با وجود ما در ارتباط بود و مي‌خواست ما را از قاره اروپا پاك كند, رئيس‌جمهور جورج واشينگتن, فكر كرد كه بهترين دوره اقدام براي بوميان از بين بردن مردم نه تنها كشتن ما با تفنگ, سرنيزه و توپ بلكه براي نابودي كامل غذايي است كه مردم بومي را از زمستان مي‌بينند. او گفت: " اهداف فوري نابودي كامل و خرابي شهرك‌ها هستند, " ضروري است كه محصولاتشان را بر زمين خراب كنيم و از كاشت آن‌ها بيشتر جلوگيري كنيم. او گفت: " پسر من براي ناهار قومي او مسخره شده بود. پس از آن, با شكست مواجه شديم, واشنگتن در نهايت شكست خورد و روساي جمهور فاسد و ژنرال‌هاي ارتش كه به دنبال او آمده بودند تا همه آمريكاييان بومي - مردان, زنان و كودكان - از گرسنگي و بيماري را بكشند, اگر از طريق خشونت‌هاي بيشتر آشكار نشوند. (" هر بوفالو كه مي‌توانيد بكشيد! سرهنگ با خجالت گفت: " هر بوفالو مرده يك هندي است. " يكي از ميراث‌هاي آن جنبه وحشيانه استعمار در حال حاضر يك " غذاي روح " است كه در سراسر كشور هند يافت مي‌شود.

iolence دختران بومي سالها با چهره روبرو هستند, برنامه غذايي, در اردوگاه هاي زندان تكرار شد, بعداً رزرو ناميده شد, استعمارگران سفيدپوست براي خود نمي خواستند — تا بعد, هنگامي كه آنها مواد معدني و روغن را در زير خاك رزرو كشف كردند)آنچه را كه در اواخر دهه 1970 به عنوان جعبه مواد غذايي كالايي به وجود آمد ، دوست داريد, جيره ها بيشتر از آرد تشكيل شده بودند, شيرين, نمك, شكر و كالاهاي كنسرو شده — در نهايت عناصر و تركيبات ناسالم, اما به اندازه كافي نان سرخ شده درست كرد. در بسياري موارد, اين يا آن بود يا گرسنگي, 45 — يك شهروند Oglala Lakota Nation با محبت به "سرآشپز Sioux" معروف است — گفت رژيم غذايي وي در درجه اول شامل گرفتگي شريان بود, غذاهاي "كالاي" ناشي از ديابت تا زماني كه وي از رزرو Pine Ridge در داكوتاي جنوبي خارج شود (در ابتدا توسط ايالات متحده به عنوان اردوگاه زندان شماره تعيين شده است. 334) از جمله نان سرخ شده. يك زن بومي آمريكايي در حال تهيه نان سرخ شده هندي در مقابل خانه خود در Taos Pueblo است, كه تنها جامعه بومي بومي آمريكا است كه هم توسط ميراث جهاني توسط يونسكو و هم يك نشانه تاريخي ملي تعيين شده است, در تائوس, New Mexico.Wolfgang Kaehler / LightRocket از طريق پرونده Getty Images و حتي امروز, مي توانيد مردمي بومي مانند Bernadette Casados را پيدا كنيد كه در يك اجاق گاز در خانه خود در Grants ايستاده اند, نيومكزيكو, تهيه نان سرخ شده با پيش بند محكم دور كمر. او مي گويد: "من فكر مي كنم يك دوجين كافي خواهد بود.". او در آرد غرق شده است. روغن موجود در تابه و پاپ. خوشمزه است. كركي است. و با اين حال تاريخ پشت آن چيزي كوتاه از نژادپرستانه و وحشيانه نيست و داستان با اولين اردوگاه هاي زندان آمريكا آغاز مي شود.او گفت: "من اغلب نان سرخ نمي كنم.". وي گفت: "اين كاملاً سالم نيست ، اما خوب است كه يك بار به عنوان يادآوري آنچه سفيد پوستان انجام داده اند ، آنچه بوميان بايد تحمل كنند ، آنچه را كه ما هنوز تحمل مي كنيم ، خوب است." آشپزخانه هاي مينياپوليس شرمن امروزه ،

نه. نويسنده كتاب برنده جايزه, " آشپزخانه بومي " سو سرآشپز " اظهار داشت كه او يك روز تصميم گرفت تا تمام مواد اوليه كه بومي يا منطقه‌اي نيستند را ترك كند. در عوض او سفر خود را با غذاهاي خوش‌مزه آغاز كرد. او گفت: " چند سال بعد من متوجه شدم كه هيچ نشانه‌اي از غذاهاي بومي وجود ندارد. " " شما مي‌توانيد غذا را از سراسر جهان پيدا كنيد, اما چيزي كه نمايانگر سرزمين و تاريخ محل ايستادن ما باشد. او گفت: " پختن غذاهاي دريايي شامل انواع مختلف ذرت‌ها و پروتئين‌ها, الك, كوهان‌دار آمريكايي, و همچنين تن ميوه‌هاي وحشي, تن دانه, سبزيجات و بسياري از گياهان خشك است. فقط مزه غذا رو درست مي‌كنيم. " تي اف سي شوكه خواهد شد كه يك كوفته سوئدي ترك هستند. تمام غذاي شما متعلق به جايي ديگر است. او گفت اگرچه تقريباً هيچ رستوران آمريكايي بومي در شهره‌اي اصلي مانند نيويورك, شيكاگو, شيكاگو وجود ندارد. محل كارش خيلي شبيه يك تكه نان است: در صف بايستيد, يك تكه نان برشته را سفارش دهيد, و به آن سفارش دهيد. جيكوبز مي‌گويد آن‌ها تمام مواد اوليه خود - از جمله ذرت و گوشت - از شركت‌هاي بومي را به عنوان راهي براي كمك به ديگر كارآفرينان بومي و كسبوكارهاي كوچك خريداري مي‌كنند. و اگر چه نان بچه جهنمي را بر روي سرخرگ‌ها مي‌گذارد, اما اين براي قلب خوب است و هم به طور منحصر به فرد آمريكايي بومي است - اما مهم است كه به ياد داشته باشيم كه از كجا آمده‌است. تمام غذا داستاني دارد و اين يكي مال ماست.